GÜZEL SAMSUN’UM

Bugün canım sıkkın, yüreğim buruk. Olup bitenler yordu beni. Nedir bu Samsun’a reva görülen anlamıyorum? Bugün içimden yazmak gelmiyor. Çünkü bu şartlarda yazmak, konuşmak telafisi olmayan durumlara sebebiyet verebilir.

Ne demişler, “Mutluyken söz verme, kızgınken karar verme ve öfkeliyken söz söyleme.” ben de bugün susma hakkımı kullanmak istiyorum. Zira ortalık toz duman, eylemlerle söylemler karıştı. Kim kimi niye suçluyor belli değil. Sözün bir hükmü kaldı mı? O da belli değil…

GÜZEL SAMSUN’UM

Coğrafyanın incisi güzel Samsun’um.

Şehirlerin gözdesi güzel Samsun’um.

Gelene kucak açtı, nimetler verdi,

Herkese yuva oldu güzel Samsun’um.

Kimi aş için yurdundan çıktı geldi,

Kimisi de Samsun’u vatanı bildi.

Kimi de hayatından Samsun’u sildi.

Kalana liman oldu güzel Samsun’um.

Kiminin hayaline imkânı yetti,

Kimi durdu Samsun’da kimi de gitti.

Samsun zaman içinde tükendi bitti!

Maziyi özler oldu güzel Samsun’um.

Yüz akıydı Samsun’um yüzü kayboldu!

Geri kaldı Samsun’um özü kayboldu!

Söz söyleyemez oldu sözü kayboldu!

Geçmişi arar oldu güzel Samsun’um.

Kurtuluş meşalesi Samsun’da yandı.

Konsolosluk şehriydi mazide kaldı.

Yeter artık kemiğe bıçak dayandı.

Tarihiyle yok oldu güzel Samsun’um!